Bursa çok ama çok sıcaktı….

 

Biz de Uludağ’a çıkalım dedik. Amcam ve Füsun yengemin de Bursa’da bulunduğu bu hafta sonunda ailecek Uludağ’a çıktık. Daha önceleri sadece araba ile çıktığımız yere bu sefer teleferik ile çıktık. Böylece hayatımda ki ilk teleferik yolculuğunu yapmış oldum.

Biraz sonra amcamlar da geldi ve bende onlara bizim arabamızın yanına park etmeleri için yardımcı oldum. Benim bildiğim insan bir kaç kuruş para verirdi ama amcamın cimriliği vardı üstünde :)

Biletlerimizi alıp sıra beklemeye başladık. Buarada öğrendim ki, annem bu merete binmekten korkarmış, bende hemen kendisine korkmamasını, yanımda ben olduğumu ve işin bir kaç teknik açıklamasını yapıverdim.

Nihayet, beklediğimiz an geldi ve bineceğimiz teleferik perona yanaştı.

Bursa’dan Uludağ’ın Sarıalan kısmına kadar iki aktarma ile gittiğimizi öğrendim bugün. Önce Kadıyayla’ya çıkıldı oradan başka bir teleferik’e geçilip Sarıalan’a doğru çıktık.

Sarıalan’a vardığımız da hava sıcaklığının dağ havasına uygun olduğu şekilde şehre nazaran 10-12 derece daha düşük olduğunu gördük ve sıkıca giyindik.

Amcam yakınlardaki kayalardan birisinde antreman yapmaya gittiğinde bende annemle birlikte babama estetik pozlar verdim.

Amcam geri döndükten sonra “hazırmısın?” dedi bana. “Neye hazırım” diye cevapladım bende, “ilk kaya tırmanışına başlayacaksın bugün” dedi.

Ve en yakındaki kayaya doğru koşturduk. Kısa bir çaba ile ilk kaya çıkışımı tamamlamıştım.

Kısa bir kutlamadan sonra amcamın suratındaki gülümseme bana bundan sonra bol bol kayalara tırmanacağımı söylüyordu :)

Et-mangal yemeden önce biraz dolaşalım, hem dağ havasının tadını çıkaralım hemde az biraz acıkalım diye ormana doğru yol aldık. Yolda amcamla birlikte dönence oynadık.

Tam ormana doğru yol alırken dağ’da eğlenmeye gelmiş kalabalık bir grup gördük. Annem’in dediğine göre Artvin yöresinden bir horon’la eğleniyorlardı. Biraz onları seyrettik ve yola devam ettik.

Kış zamanında daha fazla akan bir dere yatağına geldiğimizde annem, füsun ablam ve babaannem bizimle yola devam etmediler. Amcamın yardımı ile dere yatağını geçip ormana doğru yol aldım.

Dere yatağını geçer geçmez ikinci kaya tırmanışımı yaptım :)

ve koşarak amcamla birlikte ormana doğru yol aldık. Haftaya yapılacak “DASK” yarışmasına katılacak amcama biraz teknik öğrettim bu vesile ile,

Aynı zaman da amcam da bana yerin gözükmediği yeşil alanlarda ayak burkmadan nasıl yürüneceğini öğretiyordu.

ormanın daha içlerine girdiğimizde amcam bana nasıl ağaçlara tırmanılanacağını öğretmeye başladı

Orman içinde biraz eğlendikten sonra dönüşe karar verdik ve yemek yiyeceğimiz meşhur palabıyık cemal’in yerine doğru yol aldık.

Annemler ile buluşup yemek yedik ve sonrasında yediklerimizi biraz olsun yaksın diye son bir kaya tırmanışı yapttık.

 

Saatler artık gitme vaktini göstermekteydi. Amcamlar daha istanbul’a geri dönecek, bende eve gidip dinlenecektim. Geri dönüş için teleferik’in bulunduğu yere giderken babaannem bana elma şekeri ısmarladı.

İşin açıkacası içindeki elmayı değil ama şekerini daha çok sevdim. :)

Dönüş yolumuz da teleferik daha az kalabalıktı böylece önlerden yer bulma şansımız oldu.

Tüm öğleden sonrayı dağda geçirdikten sonra dönüş için parkettiğimiz arabalarımıza geri geldik. Hayatımda ki ilk teleferik maceram da böylece sonlanmış oldu. Kışın bir de kar altında çıkmaya karar verdik.

Amcamlar ile vedalaştıktan sonra, eve döndük. Bu güzel haftasonu için herkese çok teşekkür ettim.

Yılsonu Gösterim (İlk Müsamerem)

 

Ataevler ana okulumuzda eğitimimizin son haftasına gelmiştik. Son hafta öncesi tüm sevdiklerimiz gösterilerimiz ile veda etmek istedik. Anaokulumuz bir düğün salonunu kiralamıştı bu iş için, akşam saatlerinde gösteriye hazırlacak olmamız nedeni ile seyircilerden daha erken gittik.

Yine de bizden önce de gelen olmuş ve yerlerini almışlardı. Bizde öğretmenimiz Esra hn’ın gösterdiği şekilde masamızı bulduk

bu devirde politikacılardan öğrendimiz üzere boş yakaladığımız koltuğu bırakmadık.

Zaman ilerledikçe gösteri saati yaklaşıyordu ve öğretmenimizin çağrısı ile gösteride kullancağımız kıyafetlerimize girmek ve hazırlanmak için kulis’e doğru yol aldık.

Kulise doğru giderken şimdiden hazırlanmış arkadaşlarımı da gördüm. Hemen hazırlanmak için harekete geçtim bende.

Sizlere bölüm 1 olarak anlatacağım bu gösteride “bulut” rolünde oynadım. esaslı bir roldü açıkcası :)

hemen hemen hazırladığımızda arkadaşlarımla oyunun son provaları üzerine diyalektik bir tartışmaya girdik.

konumuza daha sonra Esra öğretmenimiz de dahil oldu ve konuşmanın sonunda bunu anılaştırdık.

önce toplu halde Esra öğretmenimle fotoğraf çektirdikten sonra, özel olarakta bir anım oldu,

öğretmenimiz yanımızdan ayrıldıktak sonra biz yine bu zorlu rollerin altında nasıl kalkacağız stresinden uzaklaşmak için başka şeylere odaklandık.

Bir kaç itiş kakış ile stresimizi atıp sahne’ye hazırlandık,

Bizler stresimizi atarken, annem de öğretmenimle ne olacak bu babaların oyun sevdası, senin eşinde bilgisayar oyunlarına meraklımı? sorusuna, “sen ne diyorsun şu anda arkadaşları ile evde bilgisayar oynuyor” serzenişleri arasında benim okul peformansımı görüşüyorlardı! :)

her zaman olduğu gibi annemin görüşmesi biter bitmez, çağrsına uyarak yanına gittim ve kocaman sarıldım.

Annem bana sevgi gösterisi arasında çaktırmadan terlemişmiyim diye kontrol etti ama bende ona çaktırmadım. Bazen büyüklerin sizi kandırdıklarını sanmaları inanın bir çocuk için daha güzel açılımlara ulaştırabiliyor :)

yavaş tavaş gösteri saati yaklaşmaktaydı ve Esra öğretmenimiz bize son taktikleri (upps! – o başka yerde oluyordu değil mi?) yani son direktifleri iletiyordu, buradan o küçük sarı adına oskar heykelciğini almadan dönmek yok diyerek sözlerini tamamladı.

Gösterimizin başlamasına az bir süre kala sevgili yeğenim :) – şaka şaka – kuzenim Bartu gemişti beni seyretmeye,

Sevgili kuzenimi hemen tüm arkadaşlarımla tanıştırdım,

Artık gösterinin başlamasına az bir zaman kalmıştı ve kuzenimi teyzeme emanet edip arkadaşlarımla birlikte sahneye çıkacağımız alan doğru hareket ettik ve beklemeye başladık.

hayatımda oynadığım ilk tiyatro gösterisi idi bu, bir dramayı canlandırdık.

oynumuz çok ama çok sevildi, tüm ailem başta olmak üzere herkes ayakta alkışladı, o sırada babam bir yandan fotoğraf çekerken bir yanda da steven spielberg diye biri ile görüşyordu :P

Daha sonra diğer gösteriye hazırlanabilmek için hızlıca kulis’e doğru hareket ettik. Malesef Türk tiyatrosunun kaderi ile karşılaştık, ve sahne arası geçişimizi lobi de kıyafet değiştirerek yapabildik.

Türkiye’de tiyatro sanatına gönül veren dostları andıktan sonra bir sonraki oyunda ki rolüm olan “prens” rolüne konsantre olabilmek için hızlıca kıyafetlerimi giydim.

ikinci gösterime hazırlanırken sevigli kuzenim Bartu bana şans dilmek için kulise geldi ve bende kendisine bir prens nasıl olmalı, kurbağa olunursa yapılacak 8 şey hakkında bilgi aktardım,

Bu gösteri de kesici alet kullanmamız nedeni ile kılıçlarımız bize gösterinin başlamasına az bir süre kala verildi, bizlerde kılıçlarımızla bir anı karesi aldık,

Gösteri öncesinde “en büyük menekşeler” diye bağırarak konsantrasyonumuzu daha da yükselttik.

Gösterimiz bir öncekinde olduğu gibi güzel bir performans ile gerçekleşti ve yine alkışlara boğulduk,

Güzel gösteri ve emeğimize karşılık annemle babam bana “Ben10” saati hediye ettiler ve bende bu güzel hediyeyi hemen koluma taktım.

Artık saatler bizon’u maymun geçeyi gösteriyordu (malum Ben10 saati) kısaca geç olmuştu. Esra öğretmenimizin elinde karnelerimizi alıp bu güzel geceyi bitirdik.

Beni bu güzel gecemde yalnız bırakmayan ve izlemeye gelen; başta bartu, dedem, anneannem, babaannem, ati dedem, halam, teyzem ve onur ağabeyime çok ama çok teşekkür ederim. Kulis’te yardımlarını hiç eksik etmeyen anneme, benim tüm absürd fotoğraflarımı çeken babama da ayrı bir teşekkür.

Esra öğretmenim sana ise kocaman bir teşekkür ederim, bir koac yılı bana katlanarak sabırla geçirdiğin için,

:)

Kaan Tetik